Istnieją wydarzenia, które zachowuje się w pamięci na zawsze. Daty, które powracają, przywołują wspomnienia. Szkoła Podstawowa w Smolicach to 100 lat historii i tradycji. To miejsce szczególne, w którym zdobywało wiedzę i uczyło się patriotyzmu kilka pokoleń mieszkańców Smolic.

Początki szkoły datują się na rok 1908, kiedy to zawiązała się Rada Szkolna Miejscowa i rozpoczęła starania 
o budowę budynku szkolnego. Wcześniej dzieci uczyły się w domach prywatnych. Były to zwykle wiejskie izby, niskie, z małymi oknami, często bez podłogi. Nauczycielem był chłop, który umiał pisać, czytać 
i rachować. Nauka trwała w miesiącach zimowych, najczęściej od początku grudnia do końca marca.

Kiedy rozpoczęto prace budowlane, do Smolic przybył pierwszy kwalifikowany nauczyciel - Franciszek Kirschanek.

W roku 1908 szkoła liczyła 42 uczniów stopnia pierwszego, 21 uczniów stopnia drugiego i 11 - stopnia trzeciego: łącznie 74 uczniów. Pierwszym zapisanym uczniem był Franciszek Bożek, urodzony 9 kwietnia 1901 roku, syn Jakóba ( pisownia z oryginału) i Maryanny, zamieszkały Smolice L.50.

Przez pierwsze dwa lata dzieci uczyły się w budynku prywatnym p.Giermka. W roku 1910 przeniesiono szkołę do obecnego budynku. Szkoła mieściła wówczas dwie sale lekcyjne i mieszkanie kierownika szkoły.

W latach trzydziestych szkoła nosiła nazwy: Dwuklasowa Publiczna Szkoła Powszechna, a od roku 1937 Publiczna Szkoła Powszechna stopnia I z polskim językiem nauczania. Liczba uczniów wahała się w granicach od 66 w roku 1927 do 85 w roku 1939.

Szkoła funkcjonowała w okresie okupacji 1939-1945. Był to bardzo trudny okres dla wszystkich szkół w gminie, gdyż już w 1940 roku niemiecka policja aresztowała kierowników szkół, których później wywieziono do obozu w Dachau. Do roku 1943 do szkoły w Smolicach uczęszczali również uczniowie z Palczowic. Ich szkoła została oddana dzieciom osiedlonych w Polsce Niemców. W tym czasie w szkole czas nauki nie przekraczał trzech godzin dziennie, a na program nauczania składały się takie przedmioty, jak religia, język polski, higiena, arytmetyka z geometrią, śpiew i ćwiczenia cielesne.

W roku 1945 dobiegła kresu II wojna światowa. W styczniu odzyskały wolność Wadowice, Oświęcim 
i gmina Zator. Już 1 lutego szkoła rozpoczęła pracę. W pierwszych miesiącach po wyzwoleniu sytuacja szkół 
i nauczycieli była bardzo trudna. Ze względu na wysadzone mosty i brak koni nie można było dowieźć opału. Od września szkoła została przekształcona w siedmioklasowa szkołę podstawową. Niestety borykała się z problemami lokalowymi, gdyż posiadała zaledwie trzy sale lekcyjne.

W roku 1950 do szkoły uczęszczało 105 uczniów.

Dopiero w roku 1958 rozpoczęto remont i budowę nowego skrzydła. Nowa szkoła mieściła na parterze dwie sale lekcyjne, dwie szatnie i zastępczą salę gimnastyczną. W jednej szatni urządzono bibliotekę szkolną liczącą 1400 książek. Na piętrze były dwie klasy, kancelaria i duży holl. Szkoła nie miała w tym czasie jeszcze bieżącej wody, ani centralnego ogrzewania. Ubikacje mieściły się na podwórku.

Na początku lat sześćdziesiątych ogromną bolączką szkoły był brak prądu. Należała ona do jednej 
z trzech szkół w powiecie oświęcimskim, w których nie zabłysła jeszcze żarówka. Dlatego ogromnym wydarzeniem nie tylko dla uczniów było doprowadzenie elektryczności w 1963 roku. Brak prądu nie przeszkadzał jednak w rozwoju we wsi życia kulturalnego, którego inicjatorami byli nauczyciele. Bardzo dobrze rozwijała się współpraca ze środowiskiem lokalnym (wspólne przygotowania do występów dożynkowych, wystawianie sztuki teatralnej).

Od roku 1966 wprowadzona została do szkoły klasa ósma. Liczyła ona w pierwszym roku 8 uczniów. Lata sześćdziesiąte to czas prac remontowych, wykonane zostało nowe drewniane ogrodzenie, doprowadzono za pomocą pompy wodę do piwnicy i do hollu na parterze, gdzie zainstalowano termę. Wykonany został również remont kapitalny dachu na starej części, założono rynny oraz odgromienie.

W roku 1967 powstała w szkole pierwsza drużyna harcerska W roku szkolnym 1968/69 po raz pierwszy szkoła mogła pracować bez klas łączonych. W tym czasie również uczniowie odnieśli znaczne sukcesy sportowe. 
W roku 1969 drużyna chłopców w piłce ręcznej zdobyła mistrzostwo rejonu. W 1971 roku mistrzostwo rejonu – powiatu oświęcimskiego i żywieckiego zdobyła drużyna dziewcząt.

W 1976 roku podjęto decyzję o obniżeniu stopnia organizacyjnego szkoły, skutkiem czego do 1982 roku szkoła była filią Zbiorczej Szkoły Gminnej w Zatorze. W szkole w Smolicach pozostały klasy I-III.

Ośmioklasową szkołę podstawową udało się reaktywować w 1983 roku. Wtedy też rozpoczęto starania 
o przeprowadzenie remontu budynku szkolnego. Dzięki staraniom wielu osób w latach 1985-90 w szkole zostało uruchomione centralne ogrzewanie, a do dyspozycji uczniów oddano: 8 sal lekcyjnych, bibliotekę z czytelnią, pomieszczenia dla oddziału przedszkolnego, sanitariaty.

W szkole nastąpiło wyraźne ożywienie działalności kulturalnej i harcerskiej. Kabaret  „ Makolągwa” zdobył 
II miejsce na Wojewódzkich Spotkaniach Teatralnych w Wadowicach, harcerze i zuchy zdobyli nagrody 
i wyróżnienia w Harcerskich Konfrontacjach Artystycznych. Rozwinięte w społeczności szkolnej idee harcerskie sprawiły, iż podczas szkolnego referendum dotyczącego wyboru postaci na patrona szkoły ogromną przewagą głosów zwyciężył druh Aleksander Kamiński.

14 czerwca 1997 roku uchwałą Rady Miejskiej w Zatorze szkole nadano imię Aleksandra Kamińskiego.

W latach 1999-2000 reforma szkolnictwa spowodowała przekształcenie szkoły w szkołę sześcioklasową.

Lata dziewięćdziesiąte to czas sukcesów uczniów na szczeblu wojewódzkim w konkursie recytatorskim
i olimpiadzie biologicznej. To również czas przyjaźni nawiązanej z bratnimi Smolicami oraz narodzin Artystycznych Spotkań Smolickich – imprezy kulturalnej wpisanej od 1994 roku w tradycje szkoły.

W latach 2002-2006 szkoła odniosła wiele kolejnych sukcesów: tytuł „ Szkoła z klasą”, II miejsce 
w powiatowych zawodach w piłce nożnej dziewcząt, IV miejsce i wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Matematycznym „ Kangur”, II miejsce w Mistrzostwach Polski Szkół w Scrabble.

Dzięki staraniom władz lokalnych, zaangażowaniu rodziców, dotacjom unijnym i licznym sponsorom w szkole systematycznie podnoszony był jej standard. Od 2007 roku uczniowie korzystają w szkole z nowoczesnej sali komputerowej i multimedialnej.

Opracowano w oparciu o:

- Monografię Smolic – praca zbiorowa pod kierunkiem Małgorzaty Bernowskiej

- księgi protokołów